Zużycie środków trwałych

Środki trwałe (za wyjątkiem wszelkiego rodzaju gruntów i terenów) na skutek ciągłego użytkowania ulegają stopniowemu zniszczeniu. W miarę upływu czasu spada także ich wydajność, a nawet może się zdarzyć, że zostanie obniżona jakość produkowanych wyrobów. Dzieje się tak, ponieważ wszelkie maszyny nie działają i nie funkcjonują już tak sprawnie, jak na początku. Po prostu się starzeją. Proces stopniowej utraty wartości użytkowej środka trwałego na skutek jego użytkowania nazywamy zużyciem fizycznym. Proces zużywania się poszczególnych środków trwałych jest różny. Wynosi niekiedy kilka lat, zaś w przypadku innych – kilkanaście, czy nawet kilkadziesiąt (np. maszyny – kilkanaście, budynki – kilkadziesiąt). Szybkość zużywania się środków trwałych zależy od intensywności eksploatacji środka trwałego, dbałości o ten środek trwały, umiejętności pracowniczych, warunków eksploatacji oraz częstotliwości awarii i wypadów losowych. Oprócz zużycia fizycznego środków trwałych wyróżnia się zużycie ekonomiczne (moralne) i ekologiczne. Przyczyna zużycia ekonomicznego jest starzenie się środków trwałych wobec ciągłego postępu technicznego. Zużycie ekologiczne związane jest zarówno z korzystaniem w procesie użytkowania środka trwałego z zasobów środowiska naturalnego, jak również szkodliwym na nie oddziaływaniem. Zużycie to oznacza zwiększone korzystanie z zasobów środowiska przyrodniczego.